To jest ptak! To samolot! Nie, to… iluzja! Iluzje optyczne (znane też jako iluzje wizualne) uwielbiają płatać figle, pokazując coś, czego nie ma. Albo jest? Działają wykorzystując niedoskonałości lub specyfikę układu wzrokowego, aby stworzyć obraz inny niż w rzeczywistości.
Dlaczego tak się dzieje?
Cóż, problem dotyczy naszego mózgu. Gdy informacja dociera do nas oczami, mózg musi ją uporządkować i nadać jej znaczenie. Na przykład, kiedy widzimy nadjeżdżający w naszym kierunku z dużą prędkością samochód, nasz mózg wysyła nam impuls do ucieczki przed nim. Podobnie dzieje się, gdy widzimy iluzję, ale na szczęście, nie uderzy w nas żaden pędzący samochód.
Kilka faktów na temat złudzeń optycznych
Trudno jest sklasyfikować złudzenia optyczne, ale istnieją trzy główne typy: złudzenia fizyczne, fizjologiczne i poznawcze. Typowym przykładem zniekształcenia fizycznego może być pozorne zgięcie patyka do połowy zanurzonego w wodzie. Mimo że patyk jest równy, widzimy go jakby był wygięty.
Ponadto, przykładem paradoksu fizjologicznego jest następstwo ruchu. Kiedy się poruszamy, pozycja obiektu pozornie pozostaje taka sama, ale w rzeczywistości tak nie jest.
Powidok, czyli obraz następczy, jest przykładem fizjologicznej fikcji. Efektem nadmiernej stymulacji są złudzenia fizjologiczne. Są one śladem obrazu, który pozostaje w naszych oczach.
Najczęstszym przykładem jest patrzenie na słońce (ale nie róbcie tego!), a następnie widzenie go, gdziekolwiek później skierujemy wzrok.
